Wat is krill? Feiten, biologie en gebruik (2024)

Essentiële Krill-feiten

Hoewel de Antarctische krill de meest voorkomende soort is, is het slechts een van de 85 bekende soorten krill. Deze soorten worden toegewezen aan een van de twee families. De Euphausiidae omvat 20 geslachten . De andere familie is Bentheuphausia, een krill die in diep water leeft.

Krill zijn schaaldieren die op garnalen lijken. Ze hebben grote zwarte ogen en doorschijnende lichamen. Hun chitineuze exoskeletten hebben een roodoranje tint en hun spijsverteringsstelsel is zichtbaar. Een krilllichaam bestaat uit drie segmenten of tagmata, hoewel het cephalon (kop) en pereion (thorax) zijn versmolten tot een cephalothorax. De pleon (staart) heeft veel paar poten, thoracopoden van pereiopoden genaamd, die worden gebruikt voor voeding en verzorging. Er zijn ook vijf paar zwempoten die zwemmerets of pleopoden worden genoemd. Krill kan worden onderscheiden van andere kreeftachtigen door hun goed zichtbare kieuwen.

Een gemiddelde krill is 1-2 cm (0,4-0,8 inch) lang als volwassene, hoewel sommige soorten groeien tot 6-15 cm (2,4-5,9 inch). De meeste soorten leven 2-6 jaar, hoewel er soorten zijn die tot 10 jaar oud worden.

Behalve de soort Bentheuphausia amblyops , is krill lichtgevend . Het licht wordt uitgezonden door organen die fotoforen worden genoemd. De functie van fotoforen is onbekend, maar ze kunnen betrokken zijn bij sociale interacties of voor camouflage. Krill krijgt waarschijnlijk luminescente verbindingen in hun dieet, waaronder bioluminescente dinoflagellaten.

Levenscyclus en gedrag

De details van de levenscyclus van krill verschillen enigszins van soort tot soort. Over het algemeen komt krill uit eieren en doorloopt het verschillende larvale stadia voordat het zijn volwassen vorm bereikt. Naarmate de larven groeien, vervangen ze hun exoskelet of vervellen ze . Aanvankelijk zijn larven afhankelijk van de eidooier voor voedsel. Zodra ze een mond- en spijsverteringsstelsel hebben ontwikkeld, eet krill fytoplankton, dat wordt aangetroffen in de fotische zone van de oceaan (de top, waar licht is).

De paartijd varieert afhankelijk van de soort en het klimaat. Het mannetje deponeert een spermazak bij de genitale opening van het vrouwtje, het thelycum. Vrouwtjes dragen duizenden eieren, wat neerkomt op maar liefst een derde van hun massa. Krill heeft meerdere broedsels eieren in één seizoen. Sommige soorten paaien door eieren in het water uit te zenden, terwijl bij andere soorten het vrouwtje de eieren in een zak met zich meedraagt.

Krill zwemt samen in enorme groepen die zwermen worden genoemd. Zwermen maakt het moeilijker voor roofdieren om individuen te identificeren, waardoor het krill wordt beschermd. In de loop van de dag migreert krill overdag vanuit dieper water naar de oppervlakte 's nachts. Sommige soorten zwermen naar de oppervlakte om te broeden. Dichte zwermen bevatten zoveel krill dat ze zichtbaar zijn op satellietbeelden. Veel roofdieren profiteren van zwermen voor het voeden van waanzin.

Larvale krill is overgeleverd aan de oceaanstromingen, maar volwassenen zwemmen met een snelheid van ongeveer 2-3 lichaamslengtes per seconde en kunnen aan gevaar ontsnappen door te "kreeften". Wanneer krill achteruit "kreeft" zwemt, kunnen ze meer dan 10 lichaamslengtes per seconde zwemmen.

Zoals bij veel koudbloedige dieren is het metabolisme en dus de levensduur van krill gerelateerd aan de temperatuur. Soorten die in warm subtropisch of tropisch water leven, leven mogelijk slechts zes tot acht maanden, terwijl soorten in de buurt van de poolgebieden langer dan zes jaar kunnen leven.

Rol in de voedselketen

Krill zijn filtervoeders . Ze gebruiken kamachtige aanhangsels, thoracopoden genaamd , om plankton te vangen , inclusief diatomeeën, algen, zoöplankton en visbak. Sommige krill eten andere krill. De meeste soorten zijn alleseters, hoewel een paar vleesetend zijn .

Het afval dat vrijkomt bij krill verrijkt het water voor micro-organismen en is een belangrijk onderdeel van de koolstofkringloop van de aarde . Krill is een sleutelsoort in de aquatische voedselketen en zet algen om in een vorm die grotere dieren kunnen opnemen door het krill te eten. Krill is een prooi voor baleinwalvissen, zeehonden, vissen en pinguïns.

Antarctische krill eet algen die onder het zee-ijs groeien. Hoewel krill meer dan honderd dagen zonder voedsel kan, zullen ze uiteindelijk verhongeren als er niet genoeg ijs is. Sommige wetenschappers schatten dat de Antarctische krillpopulaties sinds de jaren zeventig met 80% zijn afgenomen. Een deel van de achteruitgang is vrijwel zeker te wijten aan klimaatverandering, maar andere factoren zijn onder meer de toegenomen commerciële visserij en ziekte.

Gebruik van Krill

De commerciële visserij op krill vindt voornamelijk plaats in de Zuidelijke Oceaan en voor de kust van Japan. Krill wordt gebruikt om aquariumvoedsel te maken, voor aquacultuur, voor visaas, voor vee- en huisdiervoer en als voedingssupplement. Krill wordt als voedsel gegeten in Japan, Rusland, de Filippijnen en Spanje. De smaak van krill lijkt op die van garnalen, hoewel het wat zouter en visscher is. Het moet worden geschild om het oneetbare exoskelet te verwijderen. Krill is een uitstekende bron van eiwitten en omega-3-vetzuren.

Hoewel de totale biomassa van krill groot is, neemt de menselijke invloed op de soort toe. Er bestaat bezorgdheid over het feit dat vangstbeperkingen gebaseerd zijn op onnauwkeurige gegevens. Omdat krill een hoeksteensoort is, kunnen de gevolgen van overbevissing catastrofaal zijn.

Geselecteerde referenties

• PJ Haring; EA Widder (2001). "Bioluminescentie in Plankton en Nekton". In JH Steele; SA Thorpe; KK Turekian. Encyclopedia of Ocean Science . 1. Academische pers, San Diego. blz. 308-317.
• R. Piper (2007). Buitengewone dieren: een encyclopedie van nieuwsgierige en ongewone dieren . Greenwood pers.
• Schiermeier, Q (2010). "Ecologen vrezen Antarctische krillcrisis" . Natuur . 467 (7311): 15.